Marktbeschouwing najaar 2014

Opleving van de markt ?

Dit jaar is het aanzienlijk drukker in de makelaardij. Een duidelijke opleving van de markt. Om een idee te geven: Per 1 september waren de eerste 8 maanden van het jaar voorbij, maar hadden we op ons kantoor al net zoveel woningen verkocht als vorig jaar in 12 maanden!

Betere woningmarkt.
De gemiddelde makelaar is dan ook goedgehumeurd en steekt dit goede nieuws niet onder stoelen of banken. Niet heel gek, aangezien we als beroepsgroep ernstig te lijden hebben gehad onder 6 jaar woningmarktcrisis, samen met onze verkopers (zie ook mijn vorige column op Blogger.com).

Vandaag wil ik graag wat nuance aanbrengen in de euforie, want dit feestje is niet voor iedereen even leuk. Op de eerste plaats is het zo dat het vooral de eengezinswoningen zijn tot ca. 250.000 euro die in een stroomversnelling zijn geraakt. Appartementen staan nog steeds buiten te wachten tot ze mee mogen doen en dat geldt ook in progressieve mate voor alles vanaf 2,5 ton. Je zal dus maar een duur appartement te koop hebben staan … 

Kortere looptijden.

Eengezinswoning-verkopers tot de 2,5 ton ervaren vooral de lol dat de looptijden aan het verkorten zijn. Dit is vakjargon voor: woningen staan minder lang te koop. Verkopers uit de andere categorieën zien dit feest voorlopig nog even aan zich voorbij gaan. Die worden dan ook regelmatig licht (tot zwaar) chagrijnig van de succesverhalen over alle woningen die verkocht worden, behalve hun huis. Begrijpelijk maar het is even niet anders. Hopelijk zet de opleving van de markt door en komen de andere categorieën volgend jaar ook aan de beurt. Niet dat we ze nu niet verkopen, maar de verhoudingen liggen duidelijk scheef.

Daarbij valt het ons op dat we zo ongeveer sinds de zomervakantie een nieuw fenomeen waarnemen. Namelijk het fenomeen van de overmoedige verkoper. Het is opvallend hoeveel opdrachtgevers zich opeens rijk rekenen en denken dat hun huis inmiddels al weer meer waard is geworden.  En net zo makkelijk wijzen ze biedingen af, de makelaar in totale verbijstering achterlatend als ze na twee jaar eindelijk een keer een fatsoenlijk eindbod krijgen. En daar waar wij dan met megafoons staan te roepen dat ze er misschien eens een nachtje over na moeten denken, halen zij hun schouders op met de mededeling dat de huizenprijzen weer aan het stijgen zijn. En de kopers haken dan verbouwereerd af, omdat zij vandaag nog niet de prijs van volgend jaar gaan betalen.

Nog geen waardestijgingen.
Mensen: get real! Er zijn dus nog geen waardestijgingen. Niet hier in ieder geval. Ja, in Amsterdam en in Utrecht. Maar helaas loopt Brabant altijd achter op het Westland. En binnen Brabant loopt Tilburg altijd achter op Den Bosch, Breda en Eindhoven als zijnde de arbeidersstad van de provincie. Hier zien we dus nog geen stijgingen van de transactieprijzen, uiteraard een enkele bofferd daargelaten. Boven de 2,5 ton zien we zelfs nog steeds woningen in prijs dalen. De opleving bestaat dus alleen in aantallen verkopen en niet in hogere transactieprijzen.

Het komt natuurlijk goed. We gaan de goede kant op. Waarschijnlijk gaan ook hier de transactieprijzen stijgen. Het gaat alleen hier in Tilburg en de Reeshof nog niet zo snel als menigeen denkt. Kopers kunnen nu dus goed hun slag slaan. Verkopers zouden kunnen overwegen nog een jaartje of twee geduld te hebben en hopen op een waardestijging. Tenzij ze weer iets anders willen gaan kopen natuurlijk, want dan zijn ze zelf kopers ….